«Η μόδα είναι εφήμερη, το στυλ διαχρονικό»… Και να που ο ενδυματολογικός κανόνας της Coco, τελικά, βρίσκει εφαρμογή και εκτός γκαρνταρόμπας. Το καταλαβαίνεις αμέσως, μόλις περάσεις τη λαχταριστή -σαν κοκκινιστό της μαμάς που σπάει τη μύτη- πόρτα του Μαγεμένου Αυλού. Το αποδέχεσαι ως γευστικό αξίωμα με το που θα καθίσεις στο τραπέζι του, αυτό που από πάνω του κρέμεται ο σαν θυρεός πίνακας με τον ζωγραφισμένο Μάνο Χατζιδάκι. Εδώ μιλάμε για ένα εστιατόριο – θεσμό. Ένα a la carte στέκι που από την πρώτη στιγμή που πρωτάνοιξε τα μάτια της κουζίνας του, το 1961, μέχρι σήμερα – 50 χρόνια μετά – αποδεικνύει καθημερινά πως ναι, ακόμα κι ένας χώρος εστίασης μπορεί να είναι διαχρονικός (σαν στυλ), μόνιμος σαν σύντροφος ζωής και όχι εφήμερος (σαν μόδα) ή σαν περαστική  γαστριμαργική περιπετειούλα. Οι διάσημοι θαμώνες του όλα αυτά τα χρόνια κρατούν ακόμα τις αποδείξεις για των παραπάνω το αληθές. Χατζιδάκις, Γκάτσος, Μινωτής, Χορν, Μητρόπουλος, Βλάχου, Ελύτης, Σεφέρης, Λαμπέτη, Σακελάριος, Βουγιουκλάκη είναι μερικοί μόνο από τους επιφανείς που δήλωναν τη μακροχρόνια και σοβαρή σχέση τους με τα πιάτα και την ατμόσφαιρα του Μαγεμένου Αυλού. Και είναι αυτή η ξεχασμένη αλλά και τόσο αγαπημένη μυρωδιά αυτών των «βασικών» των ελληνικών γραμμάτων και της Τέχνης που σαν hors d’ oeuvre σερβίρεται σε όποιον περάσει το κατώφλι.

Και μετά έρχεται η ατμόσφαιρα. Αυτή η τόσο chic μετα-βαυαρική αύρα με την κλασάτη επίπλωση και τα έργα τέχνης που σαν χρονοκάψουλα σε μεταφέρει στην παλιά καλή Κεντρική Ευρώπη, εκεί που η αισθητική είχε σταθερότητα και αγνοούσε έννοιες όπως εκμοντερνισμός, βιομηχανοποίηση, φασόν.

Κι είναι σ’ αυτό το ίδιο μοτίβο, ακριβώς που «παίζει» και το μενού του Μαγεμένου Αυλού. Η διεθνής κουζίνα του που παραπέμπει στην καλή μαγειρική της μαμάς –τότε, όταν έβαζε τα δυνατά της για να εντυπωσιάσει τους καλεσμένους της- διαθέτει πιάτα που πλέον θεωρούνται κλασικά, όπως το φοντύ τυριών, η πικάτα (κομμάτια φιλέτου με λαχανικά και τυρί σβησμένο με κρασί), το τουρνεντώ σωτέ, το φιλέτο κόζακ, αλλά και το βιενέζικο σνίτσελ, οι τυροκροκέτες και η σαλάτα «Μαγεμένος Αυλός».

Εδώ, ευτυχώς, δεν ισχύει το «δεν παίζουμε όταν τρώμε» αφού όλα τα παραπάνω τα απολαμβάνουμε – ανάλογα με  την ημέρα- άλλοτε με συνοδεία βιολιών,  άλλοτε υπό τους ήχους απαλής τζάζ από το Τρίο Μαγεμένος Αύλος και άλλοτε με διάφορα προσεκτικά επιλεγμένα μουσικά σύνολα εκλεκτών καλλιτεχνών. Και βέβαια, ούτε, αντίστοιχα, και πάλι ευτυχώς, το «όταν τρώμε δεν μιλάμε». Διότι ο Μαγεμένος Αυλός είναι ένας χώρος αφιερωμένος στη γεύση, στην επικοινωνία των ανθρώπων, στην έκφραση της σκέψης. Και ποιος ξέρει, αν σωπάσουμε για λίγο, ίσως σταθούμε τυχεροί κι ακούσουμε το Μάνο με εκείνη τη χαρακτηριστική γαλλική αξάν στο ρο του, να μιλάει σ’ αυτά τα τραπέζια ακριβώς για το Μεγάλο Ερρρωτικό του…

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την παρακάτω φόρμα για να στείλετε απευθείας ένα μήνυμα στο Μέλος του BusinessClub.gr στου οποίου τη σελίδα βρίσκεστε αυτή τη στιγμή.